موتور های اتمسفری
اکثر قدیمی ترین موتورهای احتراق داخلی قرون 17 و 18 می توانند با عنوان موتورهای اتمسفری دسته بندی می شوند.
این موتورها، موتورهایی بزرگ با یک سیلندر و پیستون بودند، که انتهای سیلندر باز بود. احتراق با استفاده از هریک از سوخت هایی که در دسترس بودند، در سیلندر باز شروع میشد. اغلب ، به عنوان سوخت استفاده می گردید. بلافاصله پس از احتراق، سیلندر پر از گازهای داغ حاصل از احتراق در فشار اتمسفر بود. در این زمان، انتهای سیلندر بسته می شد و گاز محبوس شده اجازه می یافت تا سرد شود. با سرد شدن گاز ، خلائی در داخل سیلندر ایجاد می شد. این خلا باعث ایجاد اختلاف فشاری در دو طرف پیستون می گردید، که فشار اتمسفر بر روی یک سمت آن و خلا در سمت دیگرآن بود. در هنگامیکه پیستون به دلیل این اختلاف فشار حرکت می کرد، با اتصال به یک سیم خارجی مانند بالا بردن یک وزنه، کار انجام می داد.
برخی موتورهای بخار اولیه نیز موتورهای اتمسفری بودند. به جای احتراق، سیلندر باز با بخار داغ پر می شد. سپس انتهای سیلندر بسته می شد تا بخار سرد و تقطیر شود. اینکار خلا مورد نیاز را ایجاد می کرد.
منبع: مبانی مهندسی موتورهای احتراق داخلی(ترجمه دکتر سپهر صنایع)
استاتور پره متغیر چیست